Często argumentuje się, że niektóre słodziki mogą nie tylko nadszarpnąć ludzkie zdrowie, ale też i… kieszeń. Czy w przypadku erytrytolu jest podobnie? Jak działanie tej substancji wpływa na portfel i zdrowie człowieka.

Krokosz barwierski to roślina, która pochodzi z rodziny Asteraceae. Za kraje pochodzenia uznaje się Indie oraz pastwa Bliskiego Wschodu. To ciepłolubna roślina, która wymaga dużej przepuszczalności i zasobności w pierwiastki. Okazuje się, że może dorastać nawet do 130 cm. Inne nazwy to fałszywy szafran lub szafran. Czym cechuje się krokosz barwierski? W jakim celu jest wykorzystywany?

Fałszywy szafran

Warto podkreślić, że roślina jest bardzo ceniona w irańskiej kulturze. Przez wiele lat krokosz był traktowany jako produkt o drogocennych właściwościach. Przypisywano mu wiele działań i zastosowań, lecz niektóre z nich wymagają dokładnej weryfikacji. Badacze wskazują, że płatki krokosza barwierskiego posiadają liczne pigmenty o wielu intensywnościach. To pozwala wykorzystywać roślinę w celach tekstylnych i kulinarnych. Znaczenie krokosza nieco zmalało wtedy, gdy pojawiły się syntetyczne barwniki. 

Olej z krokosza barwierskiego

W dzisiejszych czasach roślina jest uprawiana w celu pozyskiwania z niej nasion. Co ciekawe, mają one zastosowanie w medycynie, gdyż posiadają wielonasycone kwasy tłuszczowe, kwas stearynowy i jednonienasycony kwas oleinowy. Olej jest tłoczony na zimno, a jego działanie wiąże się z dobroczynnym wpływem na poziom cholesterolu w organizmie. 

Krokoszowy olej jest stosowany z powodzeniem w kosmetyce. łagodzi zmiany zapalne na trądzikowej cerze, nawilża skórę i wspomaga regenerację naskórka. Krokosz barwierski wykazuje właściwości przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeczyszczające. 

Wegańskie drożdżówki bez jajek, mleka i masła to propozycja nie tylko dla wegan i alergików – zasmakują także tym, którzy na co dzień nie wykluczają nabiału z diety, a dzięki temu, że nadzienie do takich wypieków można dowolnie zmieniać, sprawdzą się o każdej porze roku. Do ich przygotowania potrzebna będzie tylko mąka, drożdże instant, cukier, dowolne mleko roślinne lub ewentualnie woda, olej i mała szczypta soli, więc są to składniki, które najpewniej każdy ma w swojej szafce kuchennej.

Jak zrobić wegańskie ciasto drożdżowe?

Wbrew pozorom ciasto na drożdżówki wcale nie potrzebuje jajek ani mleka, a wręcz przeciwnie – często bez tych dodatków jest lżejsze, bardziej puszyste i lepiej wyrasta, a przy tym wcale nie traci na smaku. Dzięki temu nawet osoby bez doświadczenia w kuchni sobie z nim poradzą.

Składniki:

• 300 g (ok. 2 szklanki) mąki pszennej
• 40g cukru
• 200 ml ulubionego mleka roślinnego lub wody
• Saszetka drożdży instant (ok. 7 g)
• 35 ml oleju lub roztopionego masła kokosowego bądź margaryny roślinnej
• 1/4 łyżeczki soli
• ulubione owoce na wierzch – truskawki, jabłko prażone z cynamonem, maliny, jagody, gruszki itp.

Wszystkie składniki umieść w misie miksera i zagniataj hakami do ciasta drożdżowego ok. 10 minut. Pozostaw pod przykryciem do wyrośnięta na 1,5 godziny, po czym podziel na 6 równych części, uformuj okrągłe bułeczki, lekko spłaszcz je w dłoniach, a w takim placuszku wyciśnij dołek za pomocą dna szklanki. Nałóż do środka owoce i pozostaw do ponownego wyrastania na ok. 25 minut. Piecz przez 15-20 minut w piekarniku nagrzanym do 180 stopni. Podawaj ze szklanką zimnego mleka roślinnego lub zabierz ze sobą na piknik albo do pracy. Smacznego!

Kuchnia Cajun to mieszanka różnych kultur, tradycji i potraw. Jest to doświadczenie zaadaptowane z trzech kontynentów, odtworzone w Luizjanie jako oryginalny styl gastronomiczny. I podobnie jak w przypadku jazzu nowoorleańskiego, jego główną cechą jest improwizacja. Początków kuchni nowoorleańskiej należy szukać w okresie wojny siedmioletniej między Anglią a Francją. W tym czasie Acadia, stara nazwa wybrzeża Nowej Fundlandii, była domem dla tubylców z Normandii i Bretanii. Nie mieli żadnego interesu w wojnie, ale Anglicy nękali Francuzów, żądając przysięgi wierności Wielkiej Brytanii. Ci, którzy się nie załamali, zostali wygnani z Kanady. Rozproszeni wygnańcy stali się odrębnym ludem, Cajunami. Acadie w języku francuskim to Acadie, lub Cadie. Indianie wymawiali to jako Caji, a na amerykański sposób — Cajun. I tak właśnie, dzięki oryginalnej kuchni stworzonej przez emigrantów, słowo „cajun” oraz przyprawa cajun stała się znana na całym świecie.

Jest to kuchnia fusion z pewnym know-how — obróbka produktów jest uproszczona do granic możliwości, potrawy gotowane są szybko, aby zachować wszystkie składniki odżywcze, używa się dużo papryki, a najlepszym dodatkiem jest ryż.

W większości przepisów ton nadaje trio przypraw — papryka, cebula i seler. Szczególny sekret tkwi w ich wymieszaniu. Podstawą jest sól morska, dodaje się do niej paprykę czerwoną i cayenne, startą cebulę (cebula w proszku i czosnek), oregano i tymianek. 

Składniki przeprawy Cajun

• Papryka czerwona mielona — 3 łyżki.
• Chili w proszku — 1 łyżka.
• Pieprz cayenne — 1 łyżka.
• Pieprz czarny mielony — 2 łyżki.
• Papryka — 2 łyżki.
• Czosnek w proszku — 3 łyżki.
• Tymianek — 1/2 łyżeczki.
• Oregano — 1/2 łyżeczki.

Sposób przygotowania

Wymieszać wszystkie składniki w misce aż do połączenia. Przechowywać w szczelnie zamkniętym szklanym słoiku. Przed użyciem dobrze wstrząsnąć słoikiem. Jeśli planujesz rzadko używać przyprawę Cajun (https://planteon.pl/przyprawy-swiata/mieszanki-przypraw/przyprawa-cajun), to w takim przypadku przechowuj mieszankę w lodówce, zapewni to maksymalną świeżość.